Τὸ Κοινὸν τῶν Ὡραίων Τεχνῶν 19

Τὴν Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου τὸ βράδυ στὴν ἐκδήλωση γιὰ τὴν Τεχνητὴ Νοημοσύνη, ποὺ μὲ τόση ἐπιτυχία ὀργάνωσε ὁ Βασίλης Κωνσταντούδης, ἔκανε τὴν πρώτη του ἐμφάνιση καὶ τὸ 19ο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ μας με ζωγραφιὲς του Κώστα Παπανικολάου.
Τὰ κείμενα τοῦ Δημήτρη Θανασᾶ καὶ τοῦ Βασιλη Κωνσταντούδη, ὅπως καὶ τὸ διήγημα τῆς Ἡρῶς Νικοπούλου ἔδωσαν μιὰ συνέχεια στὸ ἀφιέρωμα τοῦ προηγούμενου τεύχους γιὰ τὴν Τεχνητὴ Νοημοσύνη.
Ὡστόσο, τὸ τεῦχος αὐτὸ εἶναι ἀφιερωμένο στὴν Ὀρθοδοξία στὴν Ἀμερικὴ: τὰ ποιητικὰ κείμενα τῆς Ἀθηνᾶς Ἰωσήφ ἀποτυπώνουν τὴν ἀγωνία νὰ καταστεῖ ἡ Ἀμερικὴ ἡ ἡγεμονεύουσα δύναμη μιᾶς τεχνοκρατικῆς δυστοπίας. Σὰν ἀπάντηση ἔρχεται μιὰ συνέντευξη τοῦ ἀμερικανοῦ ποιητῆ Σκόττ Κὲρνς στὸν Ἄγγελο Καλογερόπουλο, γιὰ τὴν ποίηση καὶ τὴν Ὀρθοδοξία· ἕνα δημοσίευμα τοῦ Φράνσις Ρόκκα ἐπισημαίνει τὴν ἄνθηση τῆς μεταστροφῆς στὴν Ὀρθοδοξία ἀνθρώπων ποὺ δὲν κατάγονται ἀπὸ ὀρθόδοξες χῶρες. Αὐτὸ ποὺ ἐπισημαίνουν καὶ οἱ δύο εἶναι ὅτι πρεπει νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ σύνδεση τῆς τάσης αὐτῆς μὲ ἕναν αὐξανόμενο συντηρητισμό. Ἕνα παλιὸ κείμενο τοῦ Νικολάου Βελιμίροβιτς ἀνατροφοδοτεῖ τὴν ἐλπίδα γιὰ μιὰ ἑνιαία παρουσία τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Ἀμερικὴ ποὺ θὰ ἀγκαλιάζει «πάντα τὰ ἔθνη».
Ἡ Εὐσταθία Δήμου μὲ τὴν παρουσίαση τοῦ Παύλου Σιλεντιάριου καὶ ὁ Εὐάγγελος Σταυρόπουλος μὲ τὴν διεισδυτικὴ ἀνάλυση ἑνὸς ἰδιόμελου τῶν Θεοφανείων ἀνασύρουν στὴν ἐπιφάνεια τὸν κρυμμένο θησαυρό τῆς βυζαντινῆς λογοτεχνίας, κοσμικὸ καὶ ἐκκλησιαστικό. Παράλληλα, ὁ Σπυρίδων Μαρίνης προσδιορίζει τὴν ἔνννοια τῆς παραδόσεως πέρα ἀπὸ ἕναν νοσταλγικὸ συναισθηματισμό.
Τὸ 19ο τεῦχος φιλοξενεῖ, ὅπως σὲ κάθε τεῦχος, ἰδιαίτερης ποιότητας λογοτεχνικὴ ὕλη: Γιῶργος Δελιόπουλος, Χρῖστος Δάλκος, Ἰωάννης Σεβαστιανὸς Ρώσσης, Ἀλέξανδρος Βαναργιώτης, Θοδωρὴς Σαμαρᾶς, Ἐλισσαῖος Γκρίλλας, Σπῦρος Γεωργίου, π. Δ. Μαϊστρἀλης, Χρῆστος Ἀναγνωστόπουλος, Εὐαγγελία Παπαθανασιου, καὶ ὁ Θάνος Τσακνάκης ποὺ μεταφράζει Οἰδίποδα ἐπὶ Κολωνῷ ἀπὸ τὴν παράσταση ποὺ παίχτηκε τὸ καλοκαίρι.
Τέλος, ὁ Ρόνι Μποὺ Σάμπα μᾶς μεταφράζει δυὸ ποιήματα τοῦ Σαμὶχ Ἂλ Κάσιμ ποὺ μᾶς θέτουν ἐνώπιον τοῦ δράματος τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ καὶ μᾶς θυμίζουν ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς εἰρήνης εἶναι ἡ δικαιοσύνη.