Η Παναγιά του Ελικώνα

Ένα ιστορικό μοναστήρι ζει και ανθεί στις πλαγιές του Ελικώνα. Η ιστορία του άρχεται ήδη τον 12ο αιώνα, περνά μέσα από την Τουρκοκρατία, γνωρίζει νέα τροπή στα χρόνια της επανάστασης, κλείνει βίαια, αλλά μόνο προσωρινά επί Βαυαροκρατίας.

Με τρόπο γλαφυρό και ευχάριστο αλλά και απόλυτα τεκμηριωμένο ο Αθαν. Καραπέτσας αφηγείται τη ζωή και ιστορία του μοναστηριού, τη σχέση του με την τοπική κοινωνία, τους αγώνες της τοπικής κοινωνίας για την επάνδρωση και αδειοδότησή του σε καιρούς σκοτεινούς, το θαύμα του σήμερα. Εκτός από το πνευματικό, καλλιτεχνικό, ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον του βιβλίου αναπτύσσονται ζητήματα που άπτονται ακόμα και πολιτικοκοινωνικών θεμάτων, όπως αυτό της μοναστηριακής περιουσίας, της ερήμωσης των μοναστηριών επί Όθωνος, της στάσης των μοναστηριών στον αγώνα του 1821 και στη νεότερη αντίσταση.

Ανάμεσα στις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αφηγήσεις ξεχωρίζει αυτή της θαυματουργικής μεταστροφής του Τούρκου σερασκιέρη Μουκαντά… ενώ ξεδιπλώνεται η ζωντανή σχέση του λαού με τη Βαγγελίστρα του, και η γενναία, ρεαλιστική, ασκητική όσο και ηρωική πνευματικότητα των μοναχών (άλλοτε) και μοναζουσών (σήμερα). Επίσης αναδεικνύεται η θαυμαστή προσωπικότητα της μακαριστής γερόντισσας Ανθούσας, της «πρυτάνεως» του γυναικείου μοναχισμού στη Βοιωτία.

Το βιβλίο προλογίζει ο μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο οποίος σκιαγραφεί τα βασικά χαρακτηριστικά της ιστορίας των μοναστηριών στη Βοιωτία, μέσα από ευνοϊκές και δύσκολες ιστορικές περιόδους, σε μια θεώρηση που φωτίζει πολλά ζητήματα σχέσεων Εκκλησίας Πολιτείας και σήμερα. Επίσης και ο σεβ. μητροπολίτης Γεώργιος, στον δικό του πρόλογο, αναπτύσσει το μείζον θέμα της σχέσης των μοναστηριών με την ενορία, την τοπική εκκλησία και την κοινωνία.