Ελπίδα για τον Πλανήτη

Μπορεί η ελληνική φιλοσοφία και η ελληνική πατερική σκέψη να δώσει απάντηση στις σύγχρονες εναγώνιες αναζητήσεις για το μέλλον του πλανήτη και της δημιουργίας ευρύτερα;

Η συγγραφέας, ερχόμενη από τον χώρο των θετικών επιστημών, συναντιέται δημιουργικά με τη φιλοσοφία και με τα πιο σύγχρονα θεολογικά ρεύματα σε παγκόσμια κλίμακα. Στη σκέψη της η χριστολογική περιχώρηση, άρρηκτα συνδεδεμένη με την τριαδολογία, όπως την κατανόησαν οι ανατολικοί πατέρες, συνιστά την έννοια κλειδί για μια διαφορετική αντιμετώπιση του “άλλου”, που υπάρχει και πραγματώνεται κατεξοχήν σε μια αλληλοπεριχωρητική σχέση – πέρα από κάθε σύγχυση ταυτότητας ή κάθε έννοια δυιστικών διαχωρισμών. Στο ένα πρόσωπο του Χριστού κατανοούμε την περιχώρηση θείου και ανθρωπίνου, δημιουργού και δημιουργίας χωρίς να συγχέουμε τις φύσεις τους. Με τη χριστολογική περιχώρηση κατανοούμε πληρέστερη τη συμπερίληψη όλης της δημιουργίας στη Βασιλεία του Θεού.

Αν και ο όρος είναι άγνωστος στην Ελλάδα, η συγγραφέας διαπιστώνει ότι μια οικοφεμινιστική θεολογία, πηγάζει από την καρδιά της πατερικής παράδοσης και θεραπεύει δυισμούς και διχασμούς που αίρουν κάθε δυνατότητα κοινωνικής και οικολογικής δικαιοσύνης. Με τη χριστολογική περιχώρηση ξεπερνάμε τον πατριαρχικό μονισμό και περνάμε από το πεδίο της πτώσης και της εκμετάλλευσης στην εν Χριστώ αναστάσιμη πραγματικότητα και ενότητα.